2. Bea en Maggy

We kennen elkaar al meer dan 25 jaar, héél wat langer dan dat we gehuwd waren met een man. Vrouwen die op vrouwen vallen….we hadden er nooit over gehoord op school. Op de speelplaats mochten we “nooit met twee, maar altijd met drie” wandelen. Anders konden er “speciale” vriendschappen ontstaan.

Er werd van ons verwacht dat we zouden trouwen, kinderen krijgen: zeker niet single blijven. We waren beiden de ‘oudste’ in ons respectievelijk gezin en moesten het voorbeeld geven. We studeerden en de ene, al sneller dan de andere, werd gevraagd door een man om met hem door het leven te gaan. Een van ons had al een paar seksuele ervaringen gehad met een andere vrouw. Haar man suste haar met de woorden “het verleden heeft geen toekomst” en “wij zullen dat samen wel kunnen keren”.

We dachten op een of andere manier zélf wel dat huwen toen eigenlijk niet de beste keuze was…

Jaren gingen voorbij, kinderen en sociale engagementen hielden ieder van ons bezig. Tot de relatie binnen onze respectievelijke gezinnen uitdoofde en een depressie op de loer lag. Stilletjes aan kwam het verlangen naar een vrouw terug boven. Feitelijk was het sterker dan onszelf, ontkennen onmogelijk. Voor elk van ons was een echtscheiding de enige optie.

We sloten aan bij een ‘lesbische’ vrouwenvereniging, ieder in eigen provincie. Dit was als “thuiskomen”, voelen dat het dat was waar je al zo lang naar verlangde en al die tijd had onderdrukt.

Daar leerden we elkaar kennen en kregen daar een héél warm gevoel bij….