1 oktober 2024: bijeenkomst met Droitsdevant in Café Papote
Geplaatst op |

DROITSDEVANT is een collectief dat in juli 2024 is opgericht om de wet te gebruiken om anders naar ouder worden te kijken.
Estelle is vrijwilliger bij de groep en heeft 10 jaar gewerkt bij AGE Platform Europe (AGE), een koepel die voor 80% gefinancierd wordt door de Europese Unie (https://www.age-platform.eu).
Ze kwam op 1 oktober naar ons café papote met de volgende vragen in haar achterhoofd:
– Wat zijn de belangrijkste problemen (praktisch en politiek) als het gaat om oud worden in België?
– Wat is de rol van de wet in het voorkomen/aanpakken van deze problemen?
Het levendige gesprek met Pierre, Frédéric, Marc, Chille, Marphy, Denise, Kia en Eddy, die volgden aan de bar, ging over alle grote vragen van leven en dood, van ons en de vrienden om ons heen: de tijd van aids, van feesten, van uitgaan, van eenzaamheid, van toenemende onzichtbaarheid met het ouder worden
Het stimuleren van gesprekken over thema’s als eenzaamheid, vanwege de vele vrienden die veel te jong stierven aan AIDS, eenzaamheid, ondanks vele vrijwilligersactiviteiten, misschien minder gevoeld door homo’s in paren, getrouwd of niet.
We vragen ons ook af of kiezen voor euthanasie een waardige uitweg zou zijn?
We maken ons ook zorgen over de structurele onrechtvaardigheid van successierechten: 70% successierechten als je je flat of geld wilt nalaten aan iemand zonder familiebanden.
Hier is een hele politieke en fiscale strijd te voeren.
Nu we nog valide zijn, vragen we ons af wat er zal gebeuren als we niet meer thuis kunnen blijven wonen. We zijn niet erg enthousiast over het idee om in een tehuis te gaan wonen.
Hoe zit het met een LGBTQIA+ tehuis?
Velen van ons hebben waardevolle kennis en ervaring die we na ons pensioen niet meer mogen gebruiken, wat ons gevoel van nutteloosheid en eenzaamheid vergroot.
De Stad Brussel en het Brussels Gewest beheren een aanzienlijke hoeveelheid vastgoed dat ons toebehoort. Een oplossing zou zijn om serviceflats te betrekken in een intergenerationeel gebouw, met gemeenschappelijke ruimtes om plezier te maken en jongeren te helpen met hun huiswerk, om hen dingen te leren die niet meer op school worden onderwezen: muziek, dans, theater, naaien, doe-het-zelven, bijvoorbeeld. En accommodatie voor jongere mensen.
En een gezondheidszorg in de buurt.
Estelle woont in het centrum. Ze komt graag bij ons terug.
Iedereen vond het fijn om openlijk over zulke belangrijke onderwerpen te praten.
Moeten we in december of in 2025 weer om de tafel gaan zitten, met een bredere oproep aan RBA’s?
Kia’s persoonlijke reflectie
Homomannen van in de zeventig zijn vaak vrolijk promiscue geweest op drukke plekken, terwijl vrouwen vaak eerst feminist waren. Er waren hooguit twee vrouwendisco’s, maar dat was niets vergeleken met de vele homobars en sauna’s. Ze leefden sneller samen. Vrouwen leefden sneller als koppels. Ze scheiden minder snel het lichaam van het hart. Ze hebben banen in de persoonlijke dienstverlening (bijv. lesgeven, verpleging, rechten) en een netwerk van kennissen buiten de bars, dat voor lesbiennes niet bestaat.
Wat is het volgende voor hen? Zullen we ze zien in gewone huizen? In LGBTQIA+ huizen?
Er is het Maison des BABAYAGAS, opgericht door Thérèse Clerc in Montreuil, en daarvoor waren er eeuwenlang begijnhoven. Co-housing ook. Wat vinden we van intergenerationeel wonen?

